[

ölen bir umudum daha
döndüğüm her virajda
sonu olmayan duvarlar
ve labirentin parçaları
kapkara
çıkmaz sokaklar

çözülmezlerim çarpıyor şamarını
kara kaldırımlar yıkılırken
ürkek gözlerimde ölen umutlarıma
soluklarımda yok oluyorum
labirentinde hayat

bir yarasa uğulduyor beynimde
hangi köşeyi dönsem yok olan hayallerim
saklanırken kara şafaklarda
bir bir dökülüyor avuçlarımdan
hayat kollarında
çıkmazındayım

ve
telaşı donuyor gözlerimde korkunun
ürkek yüreğim panik dokurken
çürüyor acz içinde ellerimde zaman
tek çıkış
tek hece
kurtuluşum labirentinden hayat
kavrulmuş otlar arasından gülümseyen bir beyaz gül
biliyorum



mersaus zaman ne zaman /labirentte ürkek ellerim gözlerime panik dokuyor/2007 bir yerlerde
alik ]