3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
2358
Okunma
kaç aşk sığdı bilmem bu ömre
geride kalan acılara döl tutan zaman
ve
her veda öpücüğünde
kuru bir karanfil kokusuydu
ruhumu sızlatan
daha iyisini ararken bana takılan kadınlar
beyaz atlı serseriye işmar çekerken düşlerinde
gözlerinin rengi belli olmasın diye hep
güneşin arkasına saklandılar
çakma aşklardan kirlenen ruhuma
deva olurmu sanki
bir iki umut kırıntısı sıktığım avuçlarımda
yoruldum ama unutamadığım
son vedadan kalan makamsız hüzzamda
düşlerime kundakladığım
bir çift okyanus yeşilinin buğusu ve
beyaz güllere bezenmiş pembe gerdanında
sabun kokusu
5.0
100% (2)
Cevap Yaz