sancısı perçemlerinden kasıklarına
vuran gökyüzü dökerken ahmak
ıslatan yağmurun tuzlu öfkesini
silkeledi akşam vapuru palamarların
homurtularıyla iskeleye gam yükünü

saçıldı insanlar caddeye mermi yivinden
çığlıklar karıştı kornaların senfonisinden

garip bir hüzne asılı seyre daldım
selin şehvetinde çözülen insanları
kimi bebeğine sarılacak birazdan
kimi gül çehrede mavişine yalancıktan

anlaşılmaz bir telaşın çehresindemi
bu savaşın arka yüzündeki sebebi
ya da bir lokma ekmeğin hazzındamı
bir katre sevginin yürekteki mavisi

cümlenin tam ortasında anlamsız
bir kelime gibi takıldım kaldım çaresiz

sabaha gülücükleriyle kim çıka kim öle
kaç yeşil çuhalarda bilinmeze yolculuk
kaç bebek mahşere kundağında agucuk

can vereceksen eğer yenilerine
eskilerini alıp götürmek niye?
dokun bana gözlerini tutayım

mersaus 07/04/200...sebebi ne