4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1406
Okunma
Aşkın bıçağı kördür önce
Saplandığı yerde izi kertikli kalır
Ayrılıktan sonra bileylenir
Ucu sivrilir keskinleştikçe
Kendiyle birlikte yürür yarası
Her adımda biraz daha artar acısı
İç çekişleri duyulmaz belki dışarıdan
Sızlar yıllar geçtikçe içerde biriken kan
Birkaç şişe şarap ve gecelerdir uzayan
Yetmese de kapatmaya açılan yaraları
Alkol basarak uyuşturulur geçmeyen sancısı
Varamaz eli ateşin ortasına
Söndüremez sonsuz yanışı
Suskundur yığılır kuytularda
Başı dumanlı, yüreği damgalı
İsyan edemez,
Kör bıçağın sapını tutan kanlı ellere
Ve söküp atsada saplandığı yerden
Pas yapmıştır bir kere
Zehir ilerler gitgide derinlere