Kaç zamandır garip bir haldeyim,
Aynalarda yüzüm tıraşsız.
Ve ruhum acılardan yorulmuş.
Hızlı yaşayanlar hep böyle olurmuş.
Sen bana ağlama
Ben Ölümü Özledim Anne

Karanlığa kafa tutardım oysa
Gecelerle savaşırdım.
Yıldızları alırdım avucuma.
Ve bir kavga yüklerdim omzuma
Oysa artık yorgunum ve kimsesiz.
Yırtılmış defterlerde ismim
Ve tozlu albümlerde resmim
Arayan yok soran yok
Kaç zamandır kabuslardayım
Rüyalarımı hayra yoran yok

Mülteci türküler düştü yüreğime,
Ben bir yangının orta yerine,
Ocak ortasında temmuz ateşi tenime
Dün omuz omuza verdiklerimiz nerede anne
Dün dost dediklerimiz nerede anne
Tükendim bu kalabalık yalnızlıktan
Ben Ölümü Özledim Anne

Kül tablasında yarım söndürülmüş sigaralar
Ve ağzımda ciğerlerimi parçalayan bir öksürük
Odamın duvarları nemden sararmış
Bu asi yüreğim gamdan kararmış
Sen de bilirsin anne toprağa bir tohum düşer fidan olur büyür
Yüreğe bir gam düşer insanı öldürür.
Kaç zamandır içimde bir sıkıntı
Ruhum yaka paça olmuş.
Oysa yıldızlı bir gökyüzü gibiydik.
Bu gün dostlar kaybolmuş.
Ve bütün yıldızlar çekilmiş gökyüzünden.
Bütün mutluluklar çalınmış ömrümden

Sen bana ağlama anne
Bırak gök ağlasın; yağmurlar ağlasın
Susan şarkılar ağlasın.
Ben yaşayacak kadar yaşadım.
Ve Artık Ölümü Özledim Anne.
Çanakkale- 2002


Mehmed A.Aksu