Ardında düştü yüreğim ellerinden;
Hiç acımadı ki.
Çocukken de düşerdim;
Kanardı dizlerim.
Acıyı gururuma yediremez:
“Hiç acımadı ki” derdim.
Gururum yine sahnede;
“Acımadı” dedirtiyor.
Çocukken dizlerim kanardı.
Şimdi yüreğim kanıyor.

Alındın ellerimden sen;
Artık yoksun.
Çocukluğum gibi alındın elimden.
Uyandırıldım bir düşün en güzel yerinden.
Oysa önlüğümün tüm düğmelerini açar,
Kolalı, beyaz yakamı yana savururdum.
Mahalle arasında maç başlar,
Ben hayata gol atmak için topa vururdum.
Oysa hayattan hep gol yedim,
Ne o mahallem var artık,
Ne benim yanım senin yerin.
Çocuktum, kolalı yaka boğazımı keserdi.
Şimdi nefesimi kesti senin gidişin.

Hayalleri biriktirirdim kumbaramda,
Gazoz kapaklarından bir dünya kurardım.
Ceplerim misketlerle dolardı, taşıyamazdım.
Sonra yüreğim aşkla doldu taşıyamadım.
Yumurta kokardı beslenme çantam,
Hani birazda elma kokusu sinerdi.
Gidişini bir anlasam.
Belki ayrılık da içime sinerdi.
Gazoz kapaklarım, misketlerim,
Kumbaram ve hayallerim vardı.
Gün geldi misketlerim çalındı.
Oysa her düşe birlikte uyumuştuk seninle
Sen gittin hayallerim çalındı.

Ardından düştü yüreğim ellerinden.,
“Hiç Acımadı ki”
Ve ben sana bundan başka hiç yalan söylemedim ki.

Ağustos 2010


Mehmed A.Aksu