Ben senin yokluğunu sevdim
Bir gün gelip gözlerin gözlerimi ararsa eğer
Ardına bak geride bıraktığın eserin
Dimdik asil bir şekilde ayakta duruyor olucak
Yaşadığımız mutlu yılları hatırladıkça
Göz yaşlarına boğulacaksın.

Ne diline söz geçirebileceksin nede kalbine
Ellerini ilk tuttuğum gözlerine ilk baktığım an
Aklına her geldiğinde için için yanacaksın
Ölmek isteyeceksin ama ölemeyeceksin.

Bozuyorum artık aşk yemininlerimi
Bozuyorum artık yaşadığımız hayalleri
Dilimde sözlerim tükenmiş bir haldeyim
Gittiğin günden beri ne konuşabiliyorum
Nede yaşadığımız ölümsüz aşkı haykırabiliyorum
İçimi öylesine bir sessizlik kapladıki
Sanki ölüm sessizliğine büründü tüm ömrüm.

İşte yine aklıma düştün gecenin bir yarısı
Yine yaşadığımız mutlu senelere gitti aklım
Dön desemde dönmezsin biliyorum
Beni eskisigibi sev desemde sevemezsinki
Yaşadığımız ölümsüz aşk sonsuza dek
Artık geriye gelmeyecek biliyorum
Yokluğunu bile bile yokluğuna gidiyorum.

Ne çıkardıki yanımda olsaydın
Ne çıkardıki başımı omzuna dayasaydım
Ne çıkardıki bana eskisigibi aşkım deseydin
Gittiğin günden beri aklımdan hiç çıkmayan
Tek şey var aşk dolu bakan
Can alıcı o yosun gözlerin birde ılık nefesin.

Seni ben bir annenin evladını sevmesikadar
Sade şeffaf canını canına katacak kadar
Ugruna ölümü bile göze alacak kadar çok sevmiştim oysa
Şimdi yoksun yanımda biliyorum dönmeyeceksin
Dönmeyeceğini bile bile ben senin yokluğunu sevdim...