Hayat, felaket, yalnızlık, yüzüstü bırakılmışlık, yoksulluk kendine göre kahramanları olan savaş alanlarıdır.
Victor HUGO







yalnızdı kadın
içinde gittikçe çoğalan hüzne inat...



o bir başına kalan yetim
balıkçı ağına takılan balık
her çırpınışında etine batan tellerden kanamalı
yaralı yürek...



o artık
ne bir okyanus çiçeği
ne de bir çöl kaktüsü
sığ derinliklerde can çekişen, arafta çırpınan talihsiz ruh
zalim balıkçının kör vicdanına kelepçeli esire...



kadın anlamıyordu
sevmek kutsalsa / yanlışlık neredeydi ?
boynuna geçirilen ip neyin kefâreti...
biliyordu ölüm kurtuluştu
ama yaşamak kadar ölmek de zordu



gülümsüyordu
kendisine uzanan ellere içten içe
kime sunabilirdi ki olmayan bir kalbi
çoktan bırakmıştı onu sevdiğinin ellerine
geriye koparıp bir türlü alamadığı
yine de bir türlü sevilemediği...



çaresizdi kadın
içinden geçen gölgelere öfkeli
sıradan yalnızlıklara ebedi yoldaş



yine de umudu vardı
belki bir gün tüm haşmetiyle ölüm onu kucaklar
belki bir gün özgürlük sol yanından kanatlarını çırpmayı başarırdı..











ayşe uçar
10/ 05/2011