1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1278
Okunma
Bir sevdayla
birlikte olamamak,
en acısıda
bir yalnızlığı emzirmek
geceler boyu,
hep ağladıkça
doymak bilmeyen
susmak bilmeyen
bir yalnızlığı,
yoruldukça yorulursun
yıllar yılların
üstüne yıkıldıkça,
uykusuz geçen geceler
birbirine eklendikçe,
büyüyordu yalnızlık
küçüldükçe sen,
büyümeye durmuş yalnızlık
kanını emiyordu
haykıramıyordun,
çığlık atamıyordun,
sesin kısıldıkça
daha kısılıyor,
nefesin ciğerlerinde daralıyor,
sesinde susarken
dağların derin sessizliğinde,
gözbebeklerinde küçülüyordu
yaşamın solğun çocukları
umutlar,
mavi gökyüzü kapatıyordu
ufkunu gözlerine,
gözlerin her sabah uyandığında
hüzün çiselerdi yüreğine
göçebe sevdaların ardından....
02/111990/Drağos/Kartal/İST.((((Metin GÜRSOY))))
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz