Lime lime olmuş ömrün sayfaları,
Yere düşsen eğilip alacak yok...
Hani nerde kaldı güneşin şavkı?
Toprağa mı sindi efkârın rengi?
Şimdi oturmalı nemli kumsala,
Bakmalı çok uzak olan yakına
Kurmalı en hülyalısından düşleri
Gelir mi dersin hayallerinin prensi?
Vakit o vakit değil,
Dalgalar elini tutar değil...
Varsan ta ortasına denizin
Özlemle saran bir yâr değil...
Vur kıyılarla beraber şu narin bedene de
Savur akıl almaz ruhumu yerden yere
Ve aklı sarıp sarmalayıp sun önüme dalga
Ki yer vermesin sevdaya kırık dökük gönlünde...
Kalk hadi, diyenin yok umarsızlık sarmış ruhu,
Tutun şu kayaya da kalk artık
Yetmedi mi ıslandığı gözünün, gönlünün...
Seni yokken seveni düşünme artık,
Varlığını taşı kendinle yüreklice
Ve delice bak geçmişin küllerine
Atarak bir kahkaha ve gömerek umutsuzluğu
Bak şu boğaza ilk defa görmüş gibi,
Bak şu insanlara hiç görmemiş gibi
Bak kendine yeni görmüş gibi
Tüket varlığındaki kiri, nefreti
Gör açan şu nergisi, gülü, papatyayı
Arın gayri sevgisizlikten, hadi...
Canlan baharla ve doğ yeni baştan.
Okudum okudum okudum hocam. Saygılarımla.