Küçükken düşüpte dizim kanayınca annem öperdi geçerdi
Kalbimi kırdılar kanıyor canım yanıyor
Öpsen geçermi anne
Küçükken bir yere çarpınca ah etçez onu derdin
Şakacıktan vururdun ah seni ah diye
Büyüdüm çarpıp duygularımı incitiyorlar anne
Şimdide ah edip dövsene
Küçükken yere düşünce hop oldu derdin kaldırdın
Şimdi yüreğimi yerlerde sürüyorlar
Hop oldu deyip kaldırırmısın anne
Küçükken arkadaşlarımla kavga edince korurdun
Şimdi dost bildiğim hainlerden korurmusun anne
Üşüdüğümde kucağına alır ısıtırdın
Soğuk duygusuz insanların arasında kaldım
Sıcacık gözlerinle sarılıp ısıtırmısın anne
Küçükken karnım ağrıdığında ovar geçirirdin
Kalbim ağrıyor ovda geçsin anne
Küçükken sen vardın korkutmazdı beni hiçbir şey
Büyüdüm herşeyden herkezden korkuyorum anne
Senin gibi kimse sevmedi beni anne
Keşke küçük kalsam hep yanımda olsan anne
ERAY ÖZGÖR SARIKAYA