Her bahar bir başka nazla gelirdin,
Bu merdivenleri çıkarken tek tek..
Dünyaya müsavi hızla dönerdin,
Her akşam batardın gülümseyerek...

Halinden bilmiştim bana aşıktın,
Bense sokakların çekilmez yükü.
Kaçıncı bahardı karşıma çıktın,
Dudağında beni çağıran türkü ?

Nasıl konuşurduk ? Bülbülden, gülden,
Sevinç tellalları gözlerimizde.
Geceler o zaman anlardı halden,
Nöbet beklerlerdi penceremizde.

Uçuk bir telaşla gerildi nabzın,
Kimselere bir şey söylememiştik.
Nerden koptu bu kasırga ansızın,
Aramıza kimler girdi, bilmedik...

Bahara kalsaydı olmazdı böyle,
Gel bu diyarlardan kaçalım yarim.
Sen yine baharlık türkünü söyle,
Yine çifte güller açalım yarim.

Yılgınım ayrılık getiren kıştan,
Bütün mevsimleri hep bahar yapsak.
Dönelim her şeye yeniden, baştan,
Ne olur bir daha hiç ayrılmasak...

Kıramam söğütüm dalları narin,
Nabzın pıtır pıtır, kuş gibi ürkek.
Yükseklerde kalma gönlümüze in,
Isıt yuvamızı ör petek petek...

Gözbebeklerinde çırpınır zaman,
Bunca hasasasiyet kalbimize yük.
O zalim rüzgar ki esiyor, yaman !
Anladım derdimiz dağlardan büyük...



Hayrettin YAZICI