Bana öyle bir masal anlattın ki,
İçinde sevgi,
İçinde mutluluk olan.
Sonu mutlu bitmese de,
Son ana kadar,
Mutluluk dolu olan…
O kadar güzeldi ki sesin,
Büyülenmiştim adeta,
Senin masalını dinlerken.
Hayatla bağlantım kesilmiş,
Kendimi o masalın içinde buluvermiştim.
Sen padişahın güzel kızı,
Ben ise bir garip keloğlan.
Senin için her engelin üstesinden gelen,
Canavarlarla savaşmaya hazır,
Dağları delik, delik eden…
Bana öyle bir masal anlattın ki,
Dünyamı değiştirdin,
Sevmeyi, aşkı öğrettin.
Masal buya, sonu geldi işte,
Büyü bozuldu,
Hayata döndürdü tekrar,
Ama öncekinden daha büyük acılarla…
Şimdi ne zaman bu acı dayanılmaz olsa,
Gözlerimi kapatıp,
Tekrar dalıyorum o masala,
O güzel sesinle büyüleniyorum bir daha.
Acılarımı sadece senin güzelliğin,
O büyülü sesin,
Ve tatlı gülümseyişin hafifletiyor.
Senin masalın beni hayata bağlıyor,
Sonu mutlu bitmese de,
Son ana kadar mutluluk dolu olan…


ertan kalay