21
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1441
Okunma

İster istemez;
gözlerden kalbe dolanların
esaretinde çırpınıyor düşüncelerim.
Gecenin sessizliğinde ben
aslında kalabalıklar içindeyim.
Şu kalemin gezintisi gibi
inişli çıkışlı hayat.
Bir gerçeğim var tartışılmaz;
ömrüme renk katıyor
gönül esintileri.
Özlediklerim çok.
Nasıl incittim, kim bilir!
Bilmiyorum, bilemiyorum.
Bir girdabın ortasında
dönüp duruyorum bir başıma.
Bazen şaşıyorum kendime!
Kalıbı buzdan naz çemberine
ben de giriyorum öylesine.
Sonra, bulutlarımı dağıtıp
ısınıyorum doğan güneş ile.
Balkon perdesi hırçınlaştı yine,
rüzgâr karanlığı süpürüyor.
Uyku gözlerimden akarken
yarım kalmış sözlerimi
rüyalarım bekliyor.
06.05.2011-Ahmet BOZTAŞ
5.0
100% (17)