Düştü zemheri kışına, eza geldi can kuşuna,
Namert düşerken talihi, vurdu yolun yokuşuna,
Derdest edip varlığını, hibe etti bakışına;

Meğer ne aziz şey imiş, bu kör talih dediğimiz!
Gördüklerimizden gerçek, gerçekte görmediğimiz.

Bir lameliftir bu hayat, istediğin yakaya sin,
Varsa sende eğer kalan, hadi canım savur gitsin,
Öpmez hayat yanağından, ölürken daha yiğitsin;

Tutup kaldırmaz yakandan, kimse su dökmez arkandan,
Gün bir yaldızlı kamadır, çekilir her sabah kından...

Gökler yarılınca görür, herkes açılan gülümü!
Kim kime verir bedava? Reva görürken zulumü,
Şehrin dar sokaklarında, arıyor herkes ölümü;

Oysa ölmek nasıl kolay, bedava mum ışığından;
Bu nasıl sevmedir böyle, herkes kaçar aşığından...

Kaçaklığı, kurnazlığı, edinerek ahde vefa,
Söylesene be hey zalim, gönül nasıl bulur safa,
Tüketip nazenin ömrü, bir kez gelmedin insafa;

Ne ağlayacak gözüm var, ne de dövülecek dizim,
Kimsesiz geldim dünyaya, giderken de kimsesizim...



Hayrettin YAZICI