Çiçeğin meyveye durduğu vakit di gün
Döl tutmuş dallar
Gülümsemişti yapraklar
Ve
Bulunduğu toprağa
Sımsıkı sarılmıştı ağaçlar
İhanet keşfedilmemişti Cano

Dört yapraklı yoncaların sırrını bilenler
Üçü dörde bölmüştü
Ülkü çiçekleri kan ağlarken
Hızır’la İlyas’ın buluştuğu günde
Hıdırellez de
Yaralıydı tepeler
Kan kokuyordu
Dağ yamaçları,bayırlar,ovalar
Can çekişen salkım söğüt yeni ölmüştü…

Bu nasıl öç cano ?
Baharın başladığı bir günde
Bir bayram sabahı
Kuruyan daldan
Üç sehpa
Kendirden eğilmiş bir ip de
Üç fidan
Fidan fidanı asar mıydı sehpa?
Zaman hain
Çağ kahpe
Bu nasıl öç Cano
Otuz dokuz yıldır iyi olmuyor yaram !

Bir yoncada üç yaprak
Başak da otuz dane bizdik
Sehpaların önünde
Bir bayram sabahı
İplik iplik dizildik


Bugün altı mayıs cano
Memleketimde Hıdırellez
Toprak bahara durmuş
Su uyanıyor
Ağaç uyanıyor
Çiçek meyveye durmuş
Şölen var Anadolu da
Bir fidandan olma darağacı
Yeşile durmuş
Yeşil gülümsüyor ölüm oyyy cano….


Bayrama durmuş gönüller cano
Yas artık tükenmiş
Hüzün terk etmiş sarıyı
Başak yeşil
Fikir büyüyor
Sevgi büyüyor
Göz yaşlarımızdan
Barış adlı bir bebek doğuyor
Bir yanda ülkü çiçekleri
Diğer yanda devrim söylemleri
Kanlarımız gül açıyor cano
Deniz
Deniz
Bir sonsuz ufuk büyüyor Anadolu da


Dağıtılmış tüneklere bak
Perme perişan serçelere
Korunaklı yuvalar yok
Açmış kanatlarını
Gölgesinde gelecek büyütüyor yusufcuk cano…

Biz büyüyoruz mayıslarda cano
Yeniden başlıyoruz hayata
Hıdırellez
Kan damlıyor cano