(--)
ellerini yüzüne kapama çocuk ellerin toprak kokuyor
ağız dolusu ağla
ağla ki yıkansın dünyanın kiri pası
göbek bağını kendin kes çocuk
arka bahçelerde dolanma dizlerin kanar
şuh kahkahalar uyandırdı seni biliyorum
korkma
yum gözünü ellerinin kınası soğumadı daha...




(!)
ellerim
ellerim yanıyor anne
paslı çiviler battı yüreğime
tetanoz aşısı kara borsa
biliyorum kızdın bana
her ateşli aşktan sonra daha sıkı tembihlersin beni...




(--)
bol bol ağla
kan portakalı aksın damarlarından
iyice bi terle dünyanın ortasında
bişeyciğin kalmaz...




(!)
kronik vaka benimki anne
Allah’tan ümit kesilmez dedi doktor amca
ben arka bahçeden ümit toplayacağım...




(--)
ah be çocuk!
gitme dedim ıssız sokaklarda ıssız adamlar var
üşür ellerin tutamazsın
yarısı donar sokak köşelerinde
yarası kanar çatlayan dudaklarında
koşarken kurdelan düşer
saçların dolanır boğazına
iklimsiz kaldırımlar rüzgâra teslim eder kağıtdan uçaklarını
evcilik oynamayı ya’saklıyorum hâlâ kendime
anlattığım masallara inanma
dışarısı talan bir dünya
gitme...!




(!)
en çok bundan korkuyorken
sana su’sarsam diye
sende bir bardak su’sun içindesin işte anne
ben git desem de sen gitmeseydin..
sen gitmeseydin de ben yitmeseydim(!)
şimdi göbeğimde ki çukurdan sonra hangi gamzeye düşerim ki
hangi çelmeye gidip kendimi teslim ederim
yâr sanarken su’sadığım
biliyorum bu yüzden anlatılırmış masallar
ve başlarken her söz kendine yenilirmiş "Bir varmış,Bir Yokmuş"


tersten okunurken ayetler
beni tersten doğur anne
birlikte ölelim sezeryan sokağında...