Önce baharlara bıraktık umutları
Yazlar sildi beni defterinden
Yalnızlığı peşin peşin kabullendim
Ayrılık hükmünü doğarken vermiştim
Kendime
Özlemle çıktığım her umut yolculuğundan
Yaralı döndüm en derinden
Yaralı döndü kalbim bin yerinden

Anlatamadık gizli kalmayacakları
Söylemedik küçük nedenleri
Birbirimize
Daracık odalar
Ve acılarla geçti zaman
Hatıralarımdan bir bir çekildiler
Sen dediğim her insan
Önce balkonlardaki sohbetler bitti
Sonra hiçbir iz kalmadı
Beraber yürüdüğümüz yollardan
Dostlardan da mahrum oldum nihayet
Kalemler yavaş yavaş kırılıyor
Adalet

Bekle beni gecenin kör gözleri
Umutsuzluğun son yolculuğu
Bu seferden dönmem gayri

Sonra kışlara lekeler sürdüm.
Hasret adına ne varsa yazdım
Sayfalara.
Yağmurlarda yürümeyi unuttuk.
Sevdalar anlatılmaz oldu.
Tatlı bir gece yarısı anılarında,
Beraber söylemiyor o mahur şarkıları,
Ve artık aynı saatte de yatmıyoruz,
Bittikten sonra bir büyük rakı.

Umutla baktığım yarınlar
En güzel yaşanacak bu günler
Tatlı bir bakış
Bir tebessüm
Dalıp gitmek mutluluklara fermansız

Ve yürüyebilmek düşler denizinde
Özgürce
Zamanlı zamansız
Bulutların ötesinde bir yerde
Bana çok uzak

Bir bir denedim
Kaybetmek uğruna ne varsa
Dostları
Sen diyebildiğim insanları
Kaybettim de

Bir gün,
Toprağımda bir gül açarsa
Bir karıncanın ayak sesleri
Ya da bir serçenin kanat çırpışları
Bölerse ansızın düşlerimi
Mutlu olabilirim
İşte o sıra

Bu son yolculuğumda yalnızım
Odam da çıldırtan sessizlik
Aynalarda kahreden bir bitiş
Biten dostluklar
Ayrılan yollar
Sessiz ve kahrolurcasına

Hoşça kalın güzel günlerim
Elveda mutlu anılara
Artık ayrılmalıyız
Bu ev
Bu oda
Bu salon
Artık yabancı bana

20.01.1996