veyh !.
dağların küfü omuzlarımda
bir ölmek kaçtı inine ben görmeden
yine hüsran kervancıbaşı yüreğinde



bir ben kaldım
toprak yığınlarıyla metruk
karanlık güneşlerin ışık sızılarında
...



veyh !.
dizlerimi döve döve veyh !..
yıkılsın dağları kainatın
tutuşsun ciğerimden çıra gibi
sırma saçları ırmakların




alacalı can
bir yanı bela
bir yanı huzur
dönmedi ki aransın kadı kızında kusur




sussun âh yolların çakıl taşları
merhem olsun yüreğe seyyahların kan izleri
nedir ki bu efgân hâtırât
saf ibriklerden kadehime dökülen
sırça kelimât
?...



veyh kervancıbaşı !
her taşa mest olmuş hayal dağlarım
kara kış itinası fikirde
var oluş sancıları zembereğin
muhteris kör düğümün kökünde
incecikleyin
...



göreceli ruh
bir yanı melek
bir yanı şeytan
kalmadı ki beklensin, rotası bozuk insan
...







suveyda-