Uykularımı bölüyor nice zamandır bu şehrin tıkırtıları.
Kaldırımları çok sesli koro halinde patlıyor kulaklarımı.
Attığım her bir adımın enkazına talibim, evet ben kazıdım bu şehrin altını üstünü.
Talib olamadım hiç bir yüreğin gelişine gidişlere şahit olduğum kadar.
Biraz kırgınım hepsi bu , yani hepsi gidişinden ibaret bir iç savaş bu.
Kendime ilk kez yenilişim, ilk kanışım oldun sevdaya.
Senin sularında gezdiğimi sanırken beni benle savaştırdığının farkına varamadım.
Sevgi yoksulu çocukların gözlerinde görüyorum geçmişimi.
Geleceğe dair kanmalarım ise bir pamuk şekerinden ibaret.
Küfürler kusuyorum bu şehrin gecelerine , hadi yine dudaklarınla terbiye eyle beni.
Böylemi olurdu en iyi bildiği ders edeb olan insanın.
Eşgalimi bilenler bilmeyenleri haberdar ediyor faili meçhul bir ayrılığın baş zanlısıyım , her yerde aranıyorum.
Hadi tutukla beni, gözlerimin kimyasını değiştir, siyahını al bir tutam sen çal gözlerimin vanasına.
Ölümler erken bastırıyor bu şehirde tel tel umutlar, bin tutam sensizliğe gebe kalıyor.
Kırılmış yanlarımdan hala medet umuyor iğne iplik oynuyorum yokluğunla.
Ezber ediyor tüm kelimelerim bir ayrılık senaryosunu acının hiç bir repliğini atlamadan.
Suskun bir dilin ’kes’ kelimesini sağır yüreğine duyuramıyorum.
Acılara play , bize stop diyor avucumda kalan kırılmışlıklar.
Razıydım oysa figüranlık kostümlerine , kahramanın olamadığım için bağışla beni sevgili.
Bağışla ki sende kalan yanlarımı öldürmeye vuslatım kalsın.
Kendi dünyamın katili olduğum yetmezmiş gibi birde sensizliği ekledin yarınlarıma.
Mavzer artığı koca bir yarasın artık bende.
Ne yaparım şimdi ben her yanı günah kokan bu sevdayla.
Adaklar mı adamalıyım yada doğan güneşten mi medet ummalıyım.
Matemime bir çıra yakmalısın yoksa siyahında kaybolurum gecenin.

Ne yapsam hala ağzım sen kokuyor , anneme mi suç bulmalıyım yoksa.
Sevgili !
Yokluğunun adını sonhabar koydum.
Her eylül de dökülüyor kırılmışlığım senden..

Gökhan SARI