’’derdinden verem olsam’’

ruhuma paslı çiviler saplandı bu akşam
içi boş çürük şiirler genzimi yakıyor
beyaz dinsiz
siyah müslüman
bu şehrin elleri kirlendi ayaklarımdan





’’tutuşsam leyla olsam’’


büyük aşklar doğada çözündü
toprağa karıştı
deniz tuzu birikti yaranın kumsalına
güneş doğmadan düştü
ay kısır kaldı




’’sürmem seni tenime’’

bu gece soyundum acıyı son kez
kadavra hayallerime baktım
çocuk gibi ağladım
keşke demeden önce düşündüm
ve
keşke dedim keşkeler olmasa





’’yarama merhem olsan’’

cemre topladım yalancı çınar gölgesinden
yüzümü kaybettim
benliğim hükümsüz
emâresi aşk olan bir maraza düştüm





’’kurumuş yaprak olsam’’

suyu çekildi ruhumun
bu sene kurak olacak
göz pınarlarımın yolunu
içime çevirdim
ateş mavi yandı bu akşam




’’bir çorak toprak olsam’’

aşkın anemisi olduk sebepsiz
demli acılar yakamızdan düşmedi
sizofren bir dil
ömrümü taşa bağlayıp denize attı




’’içmem bir yudum senden ’’

kadehime ateş doldu
sarhoş olmam bu akşam
boğazıma kilitler vuruldu
dilimin mecali yok
sen yatağın soğuk köşesinde uyu




’’kerbelada su olsan’’

öylesine anlamımı yitirdim
ömrüm kanser
aşk-ı-terapi faydasız
ben yaşamayı bitirdim...




20/2/2010