Bana babamı hatırlatıyor tüm kadehler,
Rakı bardakları ve tüm mezeler!
Bir araya gelince birkaç sözden oluşan
O hoş sohbetler,
Babam geliyor aklıma,
Babam ve o hiç yapamadığımız koyu muhabbetler…
Oysa
Ne çok isterdim alıp da karşıma,
Bir deli sohbet çevirmeyi!
Hiçbir şey olmasa da elimizde avucumuzda
Babam olacaktı yanımızda…

Bana babamı hatırlatıyor tüm kederler,
Hüzünler, üzüntüler ve daha neler neler!
Hiç gülemedik ki biz yan yana;
Hiç göremedim ki ben onu,
Kahkahalar atarken
Ve gülümserken hatta!
Hep yüzünde bir acı,
Aklında mı kalbinde mi bilemiyorum bu garip sancı;
Ama hep yabancı oldu bize;
Hiç güvenemedi sanırım,
Sevgimize…

Bana babamı hatırlatıyor tüm esrarlı geceler,
Bekleyişler ve gelmeyişler!
Nöbetleşe dururken annemle yatak odalarında,
Saati vururken üst üste
Ve matematiğe aykırı bir hızla;
Sen hep gecikirdin baba!
Sen saçlarını dökerdin sonbahara inat
Yapraksız akşamlarda;
Biz hiçbir arada yemek yememenin açlığı ile
Otururduk sofraya.
Hangi akşam çorbamızı ayrı içmedik ki;
Hangi akşam ekmeği birlikte bölüştük
Ve aynı bardaktan içtik ki suyumuzu?

Bana babamı hatırlatıyor tüm yokluklar,
Tüm olumsuzluklar ve acele satılık acılar!
Yalan yok hiç aç kalmadık,
Hiç muhtaç düşmedik bir kuru ekmeğe.
Hani bir şey çekse canımız alırdın hep,
Hiç eksik etmedin karın tokluğumuzu
Ama unuttun çoğu zaman;
Çocukluğumuzu…
Bir sarılmaydı akşamları beklediğimiz
Ve hatta
Bir küçük gülümsemeydi;
Tek isteğimiz
Ama sen;
Çikolata sandın, şeker sandın
Gözlerimizdeki yaşın sebebini…

Bana babamı hatırlatıyor tüm şişeler;
İçi çoktan boşaltılmış,
Kiralık sevgiler…