Bildiğim tüm cümleler, alkol ikindisi birer cenaze meresimi.
Ağız dolusu ölüm saçıyorum, sustuklarım da cabası.
İntiharın, içeriden süslenmiş çığlık hali:Sükut!..
Alfabemse, kefenin cebi olmuş, lal dilimde.
Ve kırık dökük tüm harflerim; hepsi birer, "olmayacak duaya amin"

-Ölenle ölünmüyor Olric!..-

Gözlerimiz üzüm karası olabilir, kirpiklerimiz hep şarap tası.
Gözlerimizin aşırı fermantasyonudur hep,beyaz gözyaşlarımız.
-aksilik! şarabı kırmızı severim-
Mütemadiyen uğrar martılar, gözkenarında tutulur gidenlerin yası.
Biraz simit atarsın martılara, biraz ekmek biraz şarap
Farkında olmazsın, diner acılarımız.

-alkolik kuşlarla arkadaş olmayacaksın Olric!-

Ah aşk! rayhası burnumda bir yalnızlık.
Anason kokan, terked’iş-ölüş bildiren, pragmatik bir intihar çabası.
Ve kırmızı gecenin mavi delikanlısı olma çabası;
Ayrılık.

-Götünle içme Olric! Martıların suçu yok.-


Ahmed Doğan