2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
828
Okunma
Ben dört tekerlek üzerine bir sandık
Kansız,cansız,duygusuz ve düşüncesiz.
Bazen bir kazan mısır,
Bir torba kestane yüklü bazen,
Gider giderdim iki elle omzumda.
Beyazıt’ın yokuşunu bilirim,
Aksaray’dan, Kumkapı’dan.
Bilirim Eminönü’nün, Karaköy’ün insan yükünü.
Sahibimi tanırsınız :
Onun adı Mustafa’dır, Hasan’dır, Mehmet’tir.
Kastamonu’dur memleketi
Bir karısı vardır evinde,dört-beş de çocuğu.
Benim vatanım sonsuzdur.
Onları doyurup giydirecek
Her yer memleketimdir benim.
Dert nedir bilmezdim
“şükür” dedikçe onlar.
oysa şimdi bir ardiyede paramparçayım...
darmadağın dört tekerleğim.
Ve her parça tahtamda gayrı
Kanayan bir umut,
Binlerce açlık, yüz binlerce düş,
Yeniden bereketsiz, kıraç topraklara
dönüş var.
Cevap Yaz