Acının Dili
Acının dili yok aslında
Ve rengi gözyaşının
Hangi yürek dayanır, bir bebek ağladığında.
Peki ya bir çocuğun kanı aktığında.
Dünya kirlendi demek boşuna,
Kirleten insan olunca.

Hayatta kalmak, öldürmeye eşit oldu zamanla
Hiç de adil olmayan bir anlayışta.
Şimdi kaç çocuk aç kara kıtada,
Filistin bir ateş ortasında,
Irak ağlar yanı başımızda.
Her güzel şey kötüye dönüşüyor;
İnsanoğlu dokunduğunda.

Acının dili yok aslında,
Başka dillerde söylense de,
Hep aynı duygu var anaların ağıtlarında.
Nerede olursa olsun insanoğlu sancılarda
Ha Karabağ’da, ha Doğu Türkistan’da
Elbette dua etmek lazım ama,
Kirletiyor her şeyi insan kendi dokunduğunda.

Acının dili yok aslında
Ve rengi gözyaşının,
Yürek sızlatan bir yanı vardır her ağlayışın,
Bir kan gölüne dönüşmek de dünya
Ve kirlenmek de her şey
Hiç de yavaş olmayan bir hızla.
Ölen insan,
Peki ya öldüren hangi sıfatta.

Şimdi bir acı düşer yüreğe,
Aslında her acı düşer yüreğe.
Bir evladın ardından yükselen her ağıt yaralar.
Eğer kanla doluyorsa kundaklar,
Ve sadece adından dolayı öldürülüyorsa çocuklar,
Demek ki bir yerlerde yanlış olan bir şey var.
Bir ateşin ortasında dünya,
Su döktükçe daha çok yanar.
Kardeş kardeşi vurur, Irak kanar
Dünya Filistinli Muhammed’e ağlar.
Açlıktan ölmek de hala Afrika’da çocuklar.
Demek ki aslında hepimizin suçu var.

Acının dili yok aslında
Ve rengi gözyaşının.

Artvin-Kırıkkale/ Mayıs-Temmuz-2009