kalemim yuttu
hicranın kara yaşmağını
yüreğim
yüreğinin en ücrasındaki kardelen
dilim lâl
senli cümlelerim anlatır
maviliğini can sızım


şehr-i İstanbul
dün çingene vapurunu bindim Eminönünden
Marmara"nın maviliği yarıldı
her iskelende bir kız çocuğu bıraktım
hicran sirayet etse de
mora bürünmüş dudakları
hüsnüyusuf kokan saçlar
kağıttan gemi yaptı
yaralı âşıkların
kalblerini sıvadı hiç gocunmadan
mühürlü dudaklara “ sessizliğe” teyemmüm etti
çesmimdeki soluk akını
yüreğindeki maviyle süslemekteyken
aşk ocağında er olan âşıklar

- “ Bir gün bitecek
vuslat çiceği burnunda
mâşuk"a doy emi âşık” dedi

avuçlarıma düşen tek dua adın iken
nasıl unuturum seni Yusuf"um

sensizlik kol gezerken İstanbul da
maviliğini izleyen gözlerim
Marmara da
gece karası gözlerinde
beyaz güvercin bıraktım sümbül bulutlara
ellerinle Cennet kevseri sunan âşık"ım
hediye eyle varlığını
gökyüzünde kanatlanan güvercin
daha kaç kanat çırpacak yüreğine
kıyametim olmadan
kalemim senli cümlelerimi yâr"lara atmadan gel cancağızım
deliverenlerin içinde kanamaktayım
sar beni
açsın gonca güllerim
yüzümü senden başka kıbleye çevirmedim
ıslak saçlarını ellerimi bir tarağın dokunuşu ile dokundum
gece karası gözlerinden savrulmuş tuzlu su
gırtlağını hafif yakarken
nasıl dayanırım sensizliğe can sızım
cebimde sakladığım yaşanmamışlıkları çıkarıp
beni sende yaşatarak
suskunluğumu yamadım durdum sevgili
suskunluk safında Züleyha
dua’ya durmuş yüreğiyle
adını zikreterken
vuslat bir umut olsa da
gelecek cansızım
bekle beni

gordion
25/04/2011