/içimden hep bir nehir akar, sen akarsın
sen bana akarsın, ben olursun, ben deli olurum/

kırk düğüm atılmış urgan üstünde, kör ustura adımlarla yürüyorum
iki dağın yamacı arasında bir nehir akıyor, sen akıyorsun biliyorum
yamaçların yalçın kayalarına, senin ismini yazıyor bütün rüzgarlar
elimde güzergahımın rüzgar gülü, dört yanıma savrulup duruyorum.

. . ,

/biz olup kavuşuruz, bir denizin sularına
vapur bacası gibi tüterken, hasretin yüreğimde/

bir gün sevgilim diyorum bir gün elbet, belki filikasız bir güvertede
dinmiş fırtınaların kurtuluşu oluruz, ellerimiz dua gibi gökyüzünde
tarifsiz esaretler sonrası, çırılçıplak bir hürriyet tadı verir sevdamız
şimdi boğulurken dalgalar arasında, zor gibi gözükse de bu denizde.

. . ,

/ölü zamanlara inat ölümsüzlüğü yaşarız
kötürüm karanlıklarda, döşeksiz sevişmeler gibi/

hiç bakmadan geriye önce derin bir ah çekeriz, yaşamak için yeniyi
duvardaki çatlaktan günün son ışığını, bu sebeple davet ederiz içeri
sonra hepsinin üstüne küfürlü bir çizgi, bize dair olmayan ne varsa
dünyanın en büyük çemberini çizer ve içine saklarız, sadece ikimizi.

. . ,

/yüreğim bir masal yazar, sen yazarsın
düşlerime ninni olur, sen okursun, ben uyurum/

hadi öp beni alnımdan ve dudaklarımdan, bak nasıl gülümsüyorum
sımsıkı sar sıcaklığını üstüme, yoksa biliyorsun ölüm gibi üşüyorum
ve iki dağ arasına çek kırk düğümlü urganı, ben üstünde yürüyeyim
sen nehir gibi ak altımda, bu gecenin düşünde yalnız bunu istiyorum.

Cevat Çeştepe