‘’Yıllar sonra bugün kendime itiraf edebildim. İfade yeteneğim bir türlü seni anlatmama yetmedi baba… Bir zar örmüştün benimle arana. O zarı bugün gözyaşlarımla erittim baba… Kalbimin saydam yüzüsün hala...’’


Sana öykündüm ben,
Her şiirin içerisinde
Kıskançlığımdın sen,
Yazma hevesim,
Kalem kokusunu ekmek kokusuna
Değişmeme nedenimdin

-Geçici bir heves sandın, değildi baba!-

Yazdığın her bir dizenin
Virgülü önünde eğildim, yerlere kadar
Okuyabilmek için gizli gizli karıştırdığım,
Çekmecelerinin içinde atıyordu kalbim.
Zaman duruyordu inan,
Senin mısralarına aktıkça

-Merak sandın, hayranlıktı baba!-

İlk şiirimi yazıp verdiğimde eline,
Okumadın...
Sonra daha iyisini yazdım,
Bakmadın bile...
Dersin yok mu senin,
Hem bunlar karın doyurmuyor diye azarladın
Cımbızla çekiyordu etimi
Yaptığın her bir eleştiri

-Göz yaşlarımı kapris sandın, değildi baba!-

Her bir dizemde bir sen kanar bugün hala
Çekmece arası masum günahlarda kaldı anılar,
Düşünüyorum da,
Hayallerinde yarattığın dizeler,
Sana çok mu uzaktılar?
Bu yüzden mi öfke duyuyordun,
Senin yolunda olmama?

-Ben hala senin için, sana yazıyorum büyük bir gururla!-


Baba!




Elif’in...