Kyas'ın (Mecnun) oba halkı, onun durumuna bakıp çare aramaya koyulurlar ama bir türlü yaptıkları işe yaramamaktadır. En sonunda kendi aralarında aldıkları ortak bir kararla Kays'ın yanına gelir. Amaçaları Leyla'yı bulup görmektir. Kays'ı bu duruma getiren kızıdr akıllarını alt üs eden.

Leylanın obasına glirler ve Leyla'yı sorarlar. Leyla'nın çadırı obanın en sonunda yamalı bir kıl çadırdır. Çadırın önüne gelince seslenirler;

-Leyla... Leyla...Leyla...

Az dururlar ve çadırım bezden yapılmış kapısı açılır ve Leyla görünür. Herkesin dili tutulmuş ve gözleri yuvalarından fırlamıştır. Çünkü;

Leyla bekledikleri gibi güzeller güzeli değil, kara kuru, eli yüzü yara bere içinde bir kızdır.

Şaşkınlıktan bir şey demeden kendi obalarına geri dönüp Mecnun'un yanına giderler.

-Eyy kays! Uğruna aklın yitirip çöle düştüğün, yanıp yanıp küle döndüğün kız bu mu? Obamızda güzelliği cihan deyecek kızlar varken neden Leyla? Hemde kara kuru bir kız, derler.

Kays usulca başını döndürür ve derki;

-Siz hiç Leyla'ya benim gözümle baktınız mı?


bu kısa yaşanmışlıktan sonra diyeceğimde şu olur ancak;

-Aşk sevmesini sevilmesini bilen her yüreğin YAKIŞIĞIDIR...Yeterki onu sarıp sarmalamayı, koruyup kollamayı bilsin insanlar...Var oluş sebebi olduğunu unutmasın...

şiir gibi şiirdi CAN yüreğine sağlık.saygımla.