Gün bitkin,

Gece yorgun,

Ben mağlup,

Sen durgun.

Gerçekler mi hayal,

Hayaller mi gerçek?

Bilinmez...

Bir kezde sen hatamı sineye çek!

Elbet, elbet demir atarım birgün;

Gözlerinin kıyısına,

Saçlarının arasına,

Kalbinin ortasına.

O zaman, işte o zaman;

Sıkıysa güneş doğmasın!

Sıkıysa gece yorulsun!

Sıkıysa ay tutulsun!

Poyraz ese dursun,

Yelkenler suya insin.

Bırak ’ama’lar arınsın,

’İyiki’ler sarılsın.

Kalbin ortadan yarılsın,

Aşk uğruna dağılsın.

Sen bırak duygularını boşluğa,

Ben toplar toplar aşk getiririm sana!

Yeterki sinene koy başımı,

Pamuk ellerinle okşa saçımı,

Her yıl kutlar gibi yeni yaşımı;

Sevindir, şımart kalbimi gülüm.

Bak kulaklarıma küpe eyledim;

Sensizliğin sesini.

Her an ensemde hissettim sıcak nefesini,

Seni benden alan hislerimin cümlesini;

Ayyaş bir ateşte yaktım sevgilim!

Gelde sarıver yaramı bu cumartesi,

Senle alıyorum inan en temiz nefesi,

Olmak için bu hasretin son çaresi;

Aç yollarını da bitsin Sensizliğin Sesi...


Serhat ERTAŞ

( Şiirden Adam )