Kötü anları yazmak istememiştim aslında,
hayatın donuk bakışlarından kaçırmak istemiştim gözlerimi
15’lik bir kız çocuğu gibi utangaç,
Tüm fitne fesatlığı pespembesinden bakire.


Dünya ego ticaret merkezinde,hergün düzinelerce benlik satıyorduk,
Kaygılarımızın uğradığı günlük,pratik tecavüzler eşliğinde.
İncinmiştik değilmi?,
Umutlarımızı,insanlığımızı hangi iplik pazarında tezgahlara dökmüştü kader?
Giriş ücreti almayan paranoyalar pavyonuna sadece gamsız girilmiyordu
geçmiş ve gelecek kaygısı aromalı,tadı hüzünlü kokteyller içiyorduk.
Rakıdan,Şarapdan başka konsomatrist yoktu derdimizi dinleyen,
Aslında hiç varolmamış sevgililerimizi aldattığımız.


Zaten horozun kuyruğuyla ne alakası vardı ki şimdi mutluluğun ?
Avrupalı kahkaha imal ediyormuş kümeslerde,
Biz sevgiye lejyoner bir fransız balkonundan bakıyorduk.
Makyajımız,yanlızlığımız otoban fahişelerinden emanet yüzümüze,
Kıpkırmızı ağlıyorduk ,sözyaşları içeriden..

Demir Ferhat Bilal 04/2011