KABİR ÇİÇEĞİ

güneşten sıcak yüzün sendelemiş
ölümlerle yarışmış gibi
bulutları siyah bir gökyüzü taşıyor
dünyaya dargın gözlerin
dağınık şarkılara benziyordu
saçların
duydum demiri eriten acını
yangınlar söndüren gülüşlerin
gitmiş
bir kabrin başında çarpışıp durmuş
kalbin
gökyüzünden yere inmiş
eski günler yeni günler
kundaklara sarılı doğum ve ölümler..

dudakları ısırtan acının içinde
bir kabir çiçeğiydi gözyaşların..

hiçlik değil yokluk değil
özgürlüğe kaçıştır ölüm heyhaatt
mezarlara çarpan dualardır hayat

nasıl bir uçuruma düşmüş sevinçlerin
istanbul’a sığmaz yüreğin tedirgin
hayat ve ölüm çizgisinde çiçekleşir ebediyet
allah’ın emrine isyan etmez dilin
lügatlerin en güzel kelimesidir cennet

hüzünlü yüzün elbet acıyor
peşini bırakmayan ölüm resimleri
yokuşlar çıkartır ruhuna
fani dünyanın işleridir yorgunluk
oysa ölüm ebedi mutluluk ebedi mutluluk..


Mustafa kaya
19.04.2011/Çengelköy
www.mustafakaya.net