Aşk esrarını koruyor bir müddet
Düğümlenmiş ilmek ilmek vücudunda
Eskimiş, kırmızı yara izlerinde,
Boğuluyor ucu kırık kelimelerim
Bir kereliğine gidilmiş kara kuytularda
Yok, oluyor kayıp ruhum
Ölüyorum…

Gönlü açık hakikati yüksek
Hoşluğunda öğün öğün öğünmüş
Manidar hislerim,
Söyleme lanetli bir söz sakın!
Eğer kırılırsa aynalar
Buğulu buğulu bakıp kalırsın
Ki gaflete kapıldığında
Gözü görmez dünyayı
Verdiğin emeklerin çoğu üste kalır
Bakarsın çaresizce
Aklını başından alır
Gizli sandıkların

Gideceksen bir gün
Gözden ırak, gönülden ırak,
Düşlerle düşünen güzel suretleri
Eline alıp da gitmeye çalışma sakın!
Kalbim kırık testi de su içerken
Şarap kadehi bile olsa yanımda
İçirmem ben gönlüme acı sevdaları
Değdirmem ruhuma bir daha
Azap veren kötü zamanlarımı

Her nefes alışımda yenilenirim
Ve hayret girmez düşüncelerime
Endişe girer, şaşkınlık girerse dilime
Korkarım
Belki de sen, bu yüzden gittin
Ve biliyor musun?
Hiç ‘hayret etmedim gidişine
Herhangi bir endişem olmadı
Ve nedense ben
Hiç şaşırmadım sen gittiğinde…

17.04.11

(İlknur karaca)