Ablam...
Karındaşım, sırdaşım.
Anılarımın en güzel yanı.

Ben geldim abla.!
Eskisi gibi yatır dizlerine.
Anne kokardı ellerin.
Dokun hadi kederime.
Gırtlağıma kadar doluyum,
Ben anlatayım... sen dinle:
Hani, eskiden olduğu gibi...
...............
Ne güzel günlerimiz oldu seninle.
Çekilince odamıza,
Babamdan arakladığın sigarayı yakardın.
Açardın Ferdi Tayfuru...
Aşkı anlatırdın bana.
Sevdalanmıştın mahalledeki bir oğlana.

Arka bahçedeki duvar dibine gelirdi,
Gizli gizli korkarak konuşurdunuz.
Ben ;
gizlice izlerdim sizi ..
Gözcülük yapmam için az rüşvet yedirmemiştin hani ..!

Kavgalarımızda olurdu elbet.
En çokta paylaşamadığıız o elbisenin başında...
Galiba Annem seni daha çok severdi.
Sana bir şey demezdi de;
Ben kaşlarımı almıştım diye ne çok kızmıştı...

Ben en çok senin cesaretine hayrandım.
Bir de, beline kadar inen siyah saçlarına...

Gecenin bir vakti,
Acayip bir kuş sesi duyulurdu.
Heyecanlanır, cama koşardın.
Ne kuşu bu abla dediğimde ,aşk kuşu der gülümserdin..!

Ben; aşkın acısınıda, sevincinide sende gördüm.
Ağlardın bazen koynundan çıkardığın resme bakarak.

Uzun bir mektup yazmıştın ona.
Babam seni kendi seçtiği birine verdiği zaman,
Ben götürmüş vermiştim ...
Bir insanın dizlerinin bağı nasıl çözülür onda görmüştüm...
Ve; o aşk kuşu bir daha hiç ötmedi arka bahçede...


Neyse ablam... hadi bir çay koyalım.
ataya töreye karşı gelinmezdi ne yapalım .
Seni çok özledim abla ondan geldim.
Hadi dizlerini ver bana ...

Şengül BORA
18/04/2011..pazartesi.