2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1046
Okunma
bu gün,şubatın on beşi.
martın güdük kardeşi,
nisan ın, mayıs ın sırdaşı.
lodosun ılık nefesinde
baharın yaklaşan sesinde.
kaybolan ay.
Ne gök yüzünde
sevinç çığlıkları atan kuşlar
ne tepelerde eriyerek
toprağın yüzüne
sevinç gözyaşları akıtan karlar
ne buz gibi yüreğinde
saklanan sırlar
kışmı,yazmı
göstermiyor yüzünü.
Ve ben,
Her şubatta olduğu gibi
uyanan toprağın,
baş ucunda bekliyorum,
cemre üstüne düştüğü anda
toprak gözünü açarken,
yemyeşil bakışlarındaki
çıvgın çiçeklerin üstünde esen
sam yelini solumak için..
Kim bilir
belki yeni bir sevdanın,
kokusunu alırım.
Umut bu
toprak uyanırken,
yüreğim neden uyusun?
Cevap Yaz