Kocaman,kocaman
Açmış ela gözlerini,
Sanki beni suçlar gibi bakıyor.
Ah o ela gözler,
O masum bakışlar..
Şimdi yüreğimi yakıyor.
Bakma öyle bebeğim,
Beni suçlar gibi bakma öyle,
Vallahi suçum yok benim.
Romanlar yazdım,
Şiirler yazdım,
Meydanlarda çok bağırdım,
Çok bağırdım.
Yurdumun ela gözlü,
Melek bakışlı çocukları için.
Duyulmadı,
Duyulmadı bebeğim.
Zulmün aç gözlü şeytanları
Çok güçlüydüler,
Çok daha fazla yazdılar,
Çok daha fazla bağırdılar,
Paraları gibi ağırdılar,
Vicdan desen sağırdılar,
Çok ihanet satın aldılar,
Kendimizi unuttuk,
Başkaları olduk bebeğim.
Ne anan la,ne baban la,
Ne amcaların,dayıların la,
Ne halaların,teyzelerin le,
Mustafa Kemal’ler gibi
Çoğalamadık bir türlü,
Ufuklara bakamadık,
Bakamadık bebeğim.
Bilgi, akıl, sevgi dedik,
Önümüze koyup seçtirdiler,
Koca beyinli birer hödük,
Sanki, dışardan üflenen düdük.
Ne Mevlana’nın kutsal ney ine,
Ne Köroğlu’nun özgürlük türkülerine,
Ne zalim Bolu Beyi ne,
Yetmedi nefesimiz
Yetmedi çocuğum.
Boynunu büküp,bakma öyle,
O kutsal ela gözlerinle
Ağlar gibi bakma bebeğim.
Vallahi suçum yok benim.
Bu yaşımda,ben de
Şaşkın bakıyorum aynalara,
Şu kırgın bakışlara,
Şu umutsuz yüze,
Şu çökmüş omuzlara bak.
O görünen ben değilim sanki,
Mustafa Kemal bebeğim.
Ve O Mustafa Kemal,
Resimlerdeki gibi değil artık,
Aynalardaki ben gibi şimdi..
Mustafa Kemal’i yüreğinden vurdular,
O kocaman yüreğindeki,
Kocaman,kocaman bakışlı,
Ela gözlü çocuklarımızla birlikte,
Vurdular,
Vurdular bebeğim.