Allianoi...

Tanrılara sunulmuş kutsal bakire gibi
Kurbanlığına bir adım daha yaklaşıyor her gün
Suların ve ateşin, sunakların ve tellakların...
Gün görmemişlerin yüzü suyu hürmetine su dökünenlerin kalesi...

Şimdi kurtarmak için taştan bedenini
Ortaçağ zihniyetlerinin elinden
Tıbbiyenin su sesi yok olmasın diyen
Sokrates’in torunlarının avuçlarında gözyaşları
Gözleri yaşlara,
Yaşları sellere,
Selleri barajlara akıttığı yerde gömülen anılarla bir...

Allianoi...
Sıcak ve şifalı taştan oyma bir tanrıça...
Allianoi...
Seni kutsamak için gelen suların selamını getiren yaşlı bilgeler...
Allianoi...

Ben aklın sesiyim“ diyor ortaçağ karanlığından bir kadın
Çarmıhtan sesleniyor,
Cadı...
Çatırdayan alevler yutamıyor haykırışlarını
Filozofi’yim
Bilgiye inanırım
Korkun bilgiden ve bilgiyi sevenlerden diyor
Kahkahası tüm çağlarda yükseliyor
Bedenini ateşe veren karanlığın içinden...

Gökdelenleri holdingleri sular altında bırakmayanlar
Kıymasınlar tanrı Asklepeion’un yurduna diye
Şiiriler uçuşuyor tarihin binlerce yıllık semalarında

Allianoi diyor, modern çağda
Sokrates’in sayın çocuklarından birisi
Tıbbiyenin su sesi
Şarkı söyler gibi,
Şirin, sevimli.
Yok olmasın…

“atalarımızdan yadigâr” diyor
Ormanlar içerisinden karanlık bir ses
Kapkara haykırıyor
Çevreyi karartıyor.
Binlerce yıllık mirası yıkmak istiyor

“paşanın hamamcı başıydı dedem” diyor
“saatlerce kapanırlardı hamama,
Paşa ile
Birbirlerini keselerlerdi”
Yutkunuyor…
Keselerlerdi…

Gürlediği gibi yok oluyor sonra
Karanlıklar içerisinden
Kendisine bakan ormana

Allianoi...
Ağıtlar yakarken Zeugma’ya
Modern çağın kurbanlarından olmuş kendisi...

Halil Çamay (yaba edebiyat dergisi 69.)