Uç uca eklersin bazen.
Bilirsin alakasızdır görülenler,
Yine de sen uç uca eklersin..
Bütün zannedersin
Kimse bilmez zannedersin
Eklersin birbirine.

. . .

Tebessümün sesizce uzar, hissettirmez.
Sen arkana döndün sanırsın
Ben yüzünü görürüm
Gülüşün akar
Acım olur damla damla
Acı akar.

Bildiğim bir sevgili var
Kelimelerle anlamlı
Kelimelerle gaddar
Kelimelerle meraklı.
Şiirlerde yaşayan sevgili
Kirpikleri oktan, yay kaşlı sevgili
Ok yaydan çıkar izinsiz
Ellerime saplanır
Sen bilemezsin.


Gözlerim hep neden kapalı biliyor musun ?
Açtığımda hep bir şeyler uçuşuyor çünkü
Zerreler var tarifsiz
Gözümü açışımda parçalar görüyorum ben
Bazen cesaret ediyorum ama yakalayamıyorum
Yetişmiyor kollarım.

Bazen cesaret ediyorum ama olmuyor
Yetmiyor kelimeler, söyleyemiyorum
Sana düşündüklerimin yanında kelimeler
Çok kısa geliyor.

Bazen cesaret ediyorum ama silemiyorum
İsminin harfleri asılı
O kadar uzun ki ismin
Zamanım bitiyor, silemiyorum
Hep yarım kalıyor.

Bazen cesaret ediyorum ama yapamıyorum
Sana bir şarkı söylemek istiyorum
Duy istiyorum sende, sende söyle istiyorum
Ama olmuyor.
Cesaret ediyorum
Bakıyorum bir başkası söylüyor şarkımı
Dinliyorum.
Bu benim sesim
Hangi zaman aldı, hangi zaman çaldı sesimi
Ne zaman kaçırdı benim nefesimi
Hatırlayamıyorum.

Bazen cesaret ediyorum ama gidemiyorum.
Olduğum yerde kalıyorum.
Bir kitap okuyorum.
Sonunu bilmeden uyuyakalıyorum...

. . .

Uç uca eklersin.
Oldu zannedersin.
Kimse bilmez zannedersin
Oldu bittiye getirirsin hep
Anlaşılmasın yamaların; sebep budur.
Halbuki sen bilmezsin

Uzakta O...
Göremez ki.