Patt..
Sadece bir tek silah sesi.
Kısacık bir an..
Çok kısa bir anlık silah sesi..
Ve ömrümün son nefesi.
Son geliş..
Son gidiş..
Ve hiç sevemeyiş..


Ya da azıcık bir ip.
Bedenimi başımdan ayıracak küçük bir ayrıntı.
Ardından gelen o putluk.
Soğuk bir beden.
Dudaklarım,
Ellerim
Ve senin sesin.
Senin sesinle ölüyorum.
Senin şiirin açık evin her köşesinde.
Kaçacak yer yok.
Her yerde çünkü sesin.
HAYAT’a dair son düşündüklerim senin cümlelerin.
Senin söylediklerin son bilmek istediklerim.
Senin anlattıkların son bulmak istediklerim.
Sen
Son olmak istediğim.
Yoklukla varlığı ayırt edemediğim.
Ve..
Çizgi çektiklerim.
Uzunca bir çizgi.
Upuzun bir çizgi.
O kadar uzun çünkü sana düşüncelerim.
Seni bilemediğim o kadar çok ki..
Seni çözemediğim öyle ki..
Hiç birini anlatamam.
Ama
Bilmeni isterdim.
İçimdeki sonsuzluğunu bilmeni çok isterdim.
Üçüncü şahsın içindeki seni bilmeni isterdim.
Fırtınayı görmeni çok isterdim.
Hissetmeni değil.
Çünkü hislerim çok kuvvetli.
Hislerim, ölüm gibi.


Artık geç oldu.
Ben ölüyorum şimdi,
Yaşamayı beceremedim.
Sevdiğim insanlar var hayatta.
Üzülüyorum şimdi onlardan ayrılacağım için.
Onları düşünüyorum son şeritte.
Onların mutluluğunu düşünüyorum,
Ölümümle başlayacak mutluluklarını.
Ve..
En son seni düşünüyorum
Seni ve başkasını...
Sonra..
Patt.