Şair-i hayal oldum, hüsn-ü cemalini gördüm ya,
Girip gönlünde gezsem, duymamış gibi durursun,
Bilme, habersiz davran, artık üzülmüyorum;
Hüznün içimde kalsın…
Yâr, “ben senin için ölüyorum,” dersem; inanır mısın?
Bak işte sustun…
Sükûtun ikrar mı?

Kasem edip her şeye, akan suya, zerreye;
Gözünün nuru olsam, dünyaya benle baksan;
İnanır mısın?
Yâr, beni sever misin?

Gülme, âmâ gibi durma, artık ezilmiyorum;
Dağlar altında kalsam…

Sevdan beni çoktan ezip geçti…
Dalıp derin sulara, çıkmamaya bir daha,
Büyük yeminim var…

Seni aramak tek muradım olsa da,
Bulmasam, yorgunluktan düşsem bir kenara,
Duyma, dert etmiyorum, gam değil artık;
Öldüm, dirilmiyorum…

Ne isterim,
Gerçek olsa, Rabbimden
İnanmaz mısın, uğruna geçerim altın, yakut ve simden,
Uçsun her şey elimden
İhtiyaç duymuyorum…

Ağlar, dolaşırım; dağ, bayır yana yana
Yokluğun
Ya da sıkışıp cenderede
Evlatlarınca didilip
Azar azar bitişin dokunur bu cana

Üzüntümü bir bilsen,
Söylesem inanmasın;
Bendeki resimde sen, sendekinde ben yoğum
Ayrı kalmak değil de, buluşmamak buruyor,

Oysa o büyük resimde ikimiz olmalıydık…
Bir dalda iki yaprak, beraber solmalıydık
Kapılmalıydık rüzgâra vura vura taşlara
Un ufak olup toz ile bulmalıydık
Ya da ezilip lime lime başıboş ceylanlara
Tatlı bir aş olmalıydık

Şair-i hayal oldum, anlamadın,
Gözlerine bakıp, derin hüzünlere daldım,
Sen gittin…
Azmettim, kendimi bilinmez bir yola vurdum

Dağları aşacaktım, koşacaktım; yoruldum
Oysa ben sana kavuşacaktım; vuruldum…

Nerden bilebilirdim ki, yollar çıkmazlarla dolmuş
Takılıp her mâniaya tökezledim, yaya kaldım
Ah sevgili! Sana kavuşmak bir yana
İzine dahi rastlamadan … ölüme daldım

Şair-i hayal oldum, yola çıkarken bütün gemileri yaktım
Sense beni, düşünmeden ateşlere attın
Cinler mi esir almıştı bilmem, nasıl da zevkle yaktın

Şair-i hayal oldum uğruna, yanıp kül olurken ey yar
Zerrelere ayrılıp, fırtınalara tutuldum
Uçtum, bulutlara tutundum;
Yağmurlarla yere indim, toprağa karıştım
Nebat oldum, dal oldum, dallarda meyve
Yedi beni insanlar karıştım kanlarına
Isı verdim içerden, yürekten, tâ derinden
Yiyenler kurtulurlar belki de kederinden

Güneri Yıldız (Elazığ, 01.12.2010)
.