Çal cengi kızı çal, çal kemanını
Ovaların kuytularından esen yeller
Yalasın saçlarını

Çal cengi kızı çal
Tuz tutmuş tenlerin rahlesinden çal
İsli duvarlarımız kadınsı koksun
Kuytularda isimsiz aşklar rüyalarımıza sokulsun
Bir el düşsün gecelerimize
Aşka hasret dudaklar alnımıza dokunsun

Keman raksa gelmiş çengi kızı
Yüreğimizdeki ateş harlansın bu gece
Kadehler aşk sofralarımızda kırılsın
Dönelim deli, deli akan nehirlere
Kâğıttan gemiler yükleyelim sırtımıza
Sen çal, bizde karışalım tuzlu denizlere

Çal çengi kızı çal
Ay göstermezse göstermesin bu gece yüzünü
Ruhumuzdan kalkan kara bulutlar kaplasın gökyüzünü
Sinemizdeki ateş harlandıkça yıkasın yeryüzünü

Yüreğimizdeki dağlar uykularında uyansın
Sarsın incecik bellerini

Çal sen çengi kızı çal, dağılsın saçların
Ellerimizde sular serpelim, avuçlarımız toprak koksun
Tenlerimizin ateşinde yüreğimiz harmanlasın
Sokulalım yalnızlığımızın kuytularına
İçimizde ki isimsiz sevdalara, gözlerimiz kan ağlasın

Sen unutulmuş ezgilerden çal çengi kızı
İçimizi asırlar öncesinden kaplasın bir sızı
Seslerin uzak yankılarında bulalım kendimizi
Defneyapraklarından örtüler örelim üzerimize
Yıldızlardan ışıklar asalım gökyüzüne
Göz göze bakışmalarımızda dağılsın yeryüzü

Çal çengi kızı çal kemanını
Ahşap masalarda boş şişeler kırılsın bu gece
Karanlık mahzenlerden, küflenmiş mezeler koy önümüze
Yüreğimize sinmiş zehirlerin tortularını silelim

Sen çal çengi kızı çal
Yüreğimizin karanlık sokaklarında gezelim
Bizi bizden alan el kimmiş bilelim
Sinemize düşen aşkın gölgesinde bizde ölelim