Mesafeler uzadıkça
Sana duyduğum sevgi büyüyor.
Gitgide görüşmeler azaldıkça
İçimdeki yangın alevleniyor.
Her geçen gün özlemin duman duman
Gözlerimden tütüyor.
Nerede kaldın kahve gözlüm,
Niçin buluşamıyoruz,
Niçin görüşemiyoruz sarı saçlı güzelim.
Sensiz nasıl geçecek günler bilemiyorum.
Bir yarım yokken ne yapar diğer yarım.
Nasıl yaşanır sensiz hayat,
Mahzun bakan gözlerine kimler bakar.
Seni hüzünlendirmez mi,
Seni ağlatmaz mı,
Sen yanımdayken,senin gözlerini seyrederken,
Dinlediğin duygu yüklü şarkılar.
Sana hatırlatmaz mı demet demet kır çiçeklerini.
Vazomda kuruyan sapsarı mimozalar.
Hiç aklına gelmez mi,
Unutabilirmisin kıpkırmizi gülleri.
Hasretler damla damla akmaz mı yüreginden,
Alev alev sarmaz mı yangınlar dört bir yanını,
Bebeğim sensiz nası geçecek günler,
Ne kadar da çok zaman geçmiş aradan
Ne kadar da çok mevsimler girmiş araya,
Sensiz artık siyah beyaz bütün renkler,
Sanki karanlık çökmüş gibi
Yalnız yüreğime.
Geçmek bilmiyor zaman,
Geçmek bilmiyor saatler.
Artık beni korkutuyor katran geceler.
Dönüp duruyorum anlamsızca
Sensiz boş yatağımda.
İçinden çıkamıyorum hiçbir şeyin
Düşünüp durdukça.
Gözlerim takılıyor yine de eski resmine.
Sana kavuşmuş gibi,yüreğimden damlıyor
Ilık ılık özlemin.
Bugün de bir telefon sesine hasret
Bir merhaba’ya muhtacım.
Yine de yüreğim yıkık
Hüznün enkazında
Gün ışuğını beklemekteyim..2009.Kırşehir OSMAN ÖZTÜRK..