Babam Evi satmış!

Çocukluğumu satmış babam,
Zıplayarak indiğim merdivenleri,
Üzerinde hopladığım somyayı, sediri,
Koşup oynadığım, seyrine doyamadığım,
Kardan adam yaptığım balkonu satmış.

Hani sepet sallardık Bakkal Mehmet’e,
Sohbet ederdik balkondan birileriyle,
Tandırımız bile vardı bir köşesinde,
Şehrin ortasındaki bazlamamı satmış.

Gençliğimi satmış babam,
Kalabalık aileydik orta odada,
Isınırdık toplanıp sobanın başına,
Dedemli, ninemli, masallı, sohbetli,
Bol misafirli günlerimi satmış…

Erkenden uyandığım hafta sonlarımı,
Evden eksik olmayan arkadaşlarımı,
Yastık için döğüştüğüm gençlik zamanlarımı,
Mevlide’yi, Ayşe’yi, Haceli’yi, Vildan’ı,
Konuyu komşuyu hepsini satmış!

Küçüktü, büyüttük kocaman yaptık,
Emek verdik her yere, taş, toprak taşıdık,
Kim bilir kaç kez, kaç renk boyadık,
Rengimi, zevkimi, umudumu satmış.

Çocuklarım görmedi o evi henüz,
Dedesinin eviydi bize hep gündüz,
Mazimi, hayalimi, emeğimizi satmış,
Bugün duydum, BABAM EVİMİZİ SATMIŞ!

Eğitimci Yazar
FATMA ÇETİN KABADAYI
07.04.2011