Damlayan su misali, ne sustun ne çağladın,

Gidenlerin ardından ne güldün ne ağladın,

Vuslatı göstermedin; yürekleri dağladın,

Suskunluğun hep mayhoş, gelişin bir hoş etti,

Yokluğunda hayat boş; varlığın sarhoş etti.



Gündüz gözleri yaktın, gönülleri gecede,

Hep anlatıldın durdun binbir türlü hecede,

Ömre kardelen oldun, dize geldi ece de,

Suskunluğun hep mayhoş, gelişin bir bir hoş etti,

Yokluğunda hayat boş, varlığın sarhoş etti.



Yaşı başı hiç ettin,sana engel olmadı,

Hangi Ferhat Şirin’in gözüne yaş dolmadı,

Kimini derde boğdun, kiminde hiç kalmadı,

Suskunluğun hep mayhoş, gelişin bir hoş etti,

Yokluğunda hayat boş, varlığın sarhoş etti.



Bağrına bastıkların diyar diyar gezmez mi?

En zorlu meseleyi bir çırpıda çözmez mi?

Değil ahbabı dostu, bacı-kardeş ezmez mi?

Suskunluğun hep mayhoş, gelişin bir hoş etti,

Yokluğunda hayat boş, varlığın sarhoş etti.



Uykuları kaçırdın; ne imiş ekmek aş da?

Sana mağlup olanın adı yazılı taşta?

Can canana kavuşsa akıl kalır mı başta?

Suskunluğun hep mayhoş, helişin bir hoş etti,

Yokluğunda hayat boş, varlığın sarhoş etti.



23.07.2012