aynı bardaktan içdik milli çamurlu
suyu !
banardık yavan ekmeye
yoksulluğun kader tasına !

aynı hüzüne üzülür..
kader diye zulüme boyun bükerdik
hatta aynı ölünün ardından göz yaşı döker
aynı acıyı pay ederdik yavan ekmek
içinde

kanardı zaman/ın bağrında
kabuk tutmayan yaralarımız
bir kamçı gibi vururdu ayaz alnımızın
orta yerine !

sızlardı sobasız hanelerimizden
teşhisi konulamıyan burgulu sancılarımız
kehribarlı bebelerimizin nöbetli titreşimli acılarını yoğururduk
kızıl ateş üstüne yanar gibi feryatımsı göğüs delen
kızılçıklarını

vursa da tırşeli kan çiçekleri ?
kalsada kurumuş göz pınarlarımızda tutamadığımız
yeminlerimiz ?
yinede bizi biz eden
yoldaşlık bağlarımızdı
böldükce bölen Oligarşi denilen Devlet

her birimiz olsakta bir cephede
bir birimize düşman
öyle ya ?
bölünmeseydi taş ,olurmuydu kum ?
bencil....!
şef
oportünist

bölüngünün bir diğer adıdır
fraksiyon
bölen ,
böldüren
o gün,
bu gün


Kadir Haktan TÜRKELI