ben seni sevdim amma sen beni sevebilirmisin gülüm,
kendimi anlatım sana
nerde mi yaşıyorum ?
ışıksız labbasız çamurcular caddesi
kandırılmışlar sokağı arın terinin önemi yok çıkmazındanım.
evim mi? bir küçük kerpiçten on sekiz numara.
balkon da vazoda bir çiçeğim ,birde teyp var lakin hep devrim marşı çalar.
ne yaptığımı merak mı ediyorsun ?
sabah işe gider ,akşama kadar aç susuz çalışır
gerektiğinde hamal olanım.ve akşamcılığım hiç yok yorgunluktan
otururken sayıklar ayakta uykunun rüyasını gören biriyim.
bence hiç beni merak etme ?
gömleğimin düğmesi yok sırf bu yüzden iki yakası bir araya gelmeyen biriyim işte.
yani hayat ne acı ki bize bu rolü vermiş
bu rolde firügüranım
ayrıca arada öfkarlanıp iki kadehde içerim.
elbet biz sosyete çocuğu değliz .bizim tenimiz diken üstünde sürünmeye alışık.
sırf amerikan emperyalizmine karşıyız diye bazen
hatta hiç suçsuz yere tutuklandığımızda olmuştur
ayaklarımızın altına at nalıda çakılmıştır.
ama yılmadık yılmıyacağız gülüm yani ben buyum.
beni bu halimle sevebilirmisin benimle bu yorucu yolculukta olabilirmisin.
sende benim gibi bağımsızlık için yürür, polis jopunu göze alabilirmisin.
yani gülüm doğudan doğacak güneşi benimle karşılamak istersen .
sana kalbimin kapısı ardına kadar açık gel sar beni
inan ben seni fikirlerinden ötürü sevdim .
güzel oluşundan çok .
İRFAN KÖKTEN