Aklı örtmeden inkar mümkün değil.
Derinden derinde kalmalı akıl.
İnanç efsaneleşmeli
Bir türlü hikaye demeli.
O zaman vicdanın rahat etsin,
Bu dünyanın pratiklerinden uzak
Göklere çekilsin.

Evet göklere çekilmeli
Erişilmez olmalı inanç
Peygamber dediğin olağanüstüdür.
O kimse insan değil,
Sanki melek,
Belki ondan da üstün bir şey,
Diyelim ki inançsızlığa mazeret olsun.

O zaman diyebilmeli
Ben insanım o ki melek
Nasıl yaparım
Onun yaptığını
İnançsızlığım bu benim:
İşte benim inancım.

Allah’ın yeryüzüne
İnsanlar arasından bir peygamber
Göndereceği;
Eğer İddia buysa
Külliyen yalan diyeceğim.

Olmadı
Yemedi bu yalanı, geldi
Derim ki:
Ona göreydi bu din
Ben yapamam kardeşim.
En iyisi o zamandı işte
Şimdi ahlak bu
Dönüş yok ki geriye.

Zavallı inançsızlığa inanmış bir kere
Zevk dinine tabii
Vicdanını örtmeli önce içerek
Değilse onca soruya nasıl cevap verilir.
Ört kapat, sakın görünmesin.

Küfür işte budur;
Örtmek hakikati.
Güneşi örtmek mümkün mü? Değil,
O zaman içkiyle aklını
Uyuşturmak;
Mal, evlat, aşk ne sayarsan say
Bunlarla sarhoş olmak gerek.

İnançsızlığa iman
Ne zor be kardeşim
Her gün yüz kere zikretmeli
İyi vakit geçirdim demeli.

Geç bunları diyorsun
Önemli değil sorular:
Hayatın bir amacı olduğunu
Hiç düşünmeden yaşamalı.

(Nisan 2011 İstanbul)