*Dostluğun Sevgisiyle

Şu cennet yurdumuzda, ne güzel yaşıyorduk...
Bir muzır akıl geldi, kafamızı şişirdi!
Dostluğun sevgisiyle, her an kaynaşıyorduk
Yurda münâfık doldu, bizi bize düşürdü!

Sen şundansın ben bundan, diye tartıştık durduk.
Tatlı hayâller varken, sinsi plânlar kurduk!
’’Hepimiz bir milletiz’’ deseydik ne olurduk?
El ele gezmemize, acep kim karışırdı?

Eskiden hep biz bize, içimizi açardık...
Hepimiz arkadaşın doğrusunu seçerdik.
Yollardan, dimdik yürür, alnı açık geçerdik
Ne güzel günler di o, gözlerimiz ışırdı...

Neyi üleşemedik, bir söyleyin bakalım?
Kürsüden öyle koskos, konuşur fiyakalım!
Dedik; ’’Doğruyu göster, hep oraya akalım! ’’
Yanlış sözler yüzünden, halk yolunu şaşırdı...

Biri açtı ağzını, biri yumdu gözünü...
Biri hep vaat etti, tutmadı tek sözünü.
Hiç biri güldürmedi, bu milletin yüzünü,
Gülebilseydi bu halk, ne yüklesen taşırdı...

Ayıtlayın pirinci, dişimizi kırmadan!
Analar bir kez daha, acıyla haykırmadan!
Kenetlenelim bizi, hiç bir güç ayırmadan!
Bir zamanlar yurdumda, sevgiler yarışırdı...

Antalya-2009/9

Halil Şakir Taşçıoğlu