Korkuyorum
ansızın dokunupta gitmenden
aslında bu ara her şeyden korkar oldum
hani kaybedecek çok şeyim varmış gibi
duvarda tozdan görünmeyen siyah beyaz bir resim ki
geçmişimden kalan son parça
birde frekans ayarı olmayan bir radyo
iki gün önce kanal değiştireyim derken parçası elimde kalmıştı meredin

oysa daha yeni yeni tanımaya başlıyorum seni
nelerden hoşlanıp hoşlanmadığını bilmeyecek kadar yabancıyızda üstelik

örneğin geçen sahilde bankta oturuyoruz
şöyle bir baktığımda gelip geçenler bizden daha çok oralı gibiydi
anlayacağın her şey üç beş kelimenin boynunaydı...

bir salon ki
üç adımlık en fazla
bazen düşünmüyorumda değil hani
bir insan hayallerini nasıl olurda sığdırabilir bu üç adımlık salona diye ?
ne yalan söyleyeyim şimdi
önceleri hiç mi hiç düşünmemiştim bile ?
hiç fırsatımda olmadı zaten
çoğul yalnızlıklarla boğuşmaktan...

bugün ilk defa
ayın pencereme konduğunu gördüm bütün çıplaklığıyla
ben ki perdeleri yıllar yılı hiç aralamadım

her şeyi bir bir açıkladım
ve şimdi artık neden korkmam gerektiğinide
peşimde ki belirli belirsiz gölgelerden...