12
Yorum
0
Beğeni
4,9
Puan
1369
Okunma
Çocuk yanımı kucakladı büyüyen bedenim
başını okşadım bir sabah erik ağacında özgürlüğünün tadını çıkarırken
bir öğlen uykusuna dalarken söylenmemiş ninniler bıraktım yastığının altına
küçücük yüreğinden savururken taşları akan sulara, minicik ellerimi izledim
akşam üzeri , buğulu camlara adımı yazarken, kulağına heceledim yanlışı doğruyu
ne o, yaşanacaklara engel olabilirdi, ne de ben geçmişin karanlığını silebilirdim
sadece gülleri sev dedim dikenleriyle....
belli belirsiz gülümsedi,
belli ki;
saklamayı/saklanmayı çok iyi öğrenmişti
masumluğunun çıkmaz sokağı gözlerimde
Nurşen Yıldız Greszyk
5.0
90% (9)
4.0
10% (1)